Ależ to był fajny dzień. Wystartowałem w moich pierwszych zawodach biegowych na Sycylii.
Półmaraton Mezza Maratona della Concordia Citta di Agrigento rozpoczyna i kończy w porcie w San Leone, miejscu, gdzie burzliwe fale Morza Śródziemnego energicznie uderzają o brzeg.
Trasa po krótkim okrążeniu uliczkami miasteczka kieruje się tam i z powrotem wzdłuż wybrzeża, aby następnie skierować się w górę, do Alei Świątyń.
Jest to stanowisko archeologiczne stanowiące unikatowe dziedzictwo architektury Wielkiej Grecji (Magna Graecia). Wartość tego miejsca doceniła w 1997 roku organizacja UNESCO wpisując Dolinę Świątyń na listę światowego dziedzictwa kulturowego.
Biegliśmy więc obok najlepiej zachowanych na świecie kolumn z czasów czwartego wieku p.n.e dodatkowo podziwiając polski akcent – rzeźbę Igora Mitoraja przedstawiającą Upadek Ikara.
Sam bieg był zorganizowany wzorowo, choć Polaka lekko zdziwiła obecność księdza święcącego biegaczy przed startem, woda na punktach tylko w półlitrowych butelkach oraz medale i pakiety startowe odbierane w kolejce na mecie po oddaniu chipa.
Włoskie bieganie różni się odrobinę od naszego. Tu wszyscy startują jako członkowie klubów sportowych. Wszyscy identyfikuje się dokumentem Runcard, który wymaga corocznych badań krwi, moczu, próby wysiłkowej i spirometrii. Wszyscy ubrani w klubowe stroje robią sobie wspólne zdjęcia i cieszą się wspólnie spędzonym czasem. Nie za bardzo jest tu przestrzeń na samotność długodystansowca.
I jeszcze jedno trzeba im przyznac. Umieją robić grupowe zdjęcia.
Na koniec okazało się, że nawet z moim czasem udało mi się wygrać kategorię Stranieri, czyli obcokrajowców, oraz porozmawiać z miejscową prasą.
https://www.agrigentooggi.it/dalla-polonia-alla-valle-dei-templi-michal-lubian-corre-la-sua-100a-maratona-ad-agrigento/
No i bym zapomniał. Biegłem trochę z miejscowym pacemakerem.
Dai, dai
Forza, forza
Andiamo, andiamo
Amuni, Amuni (To po sycylijsku)
Respiriamo, recuperiamo.
Postaram się te zwroty użyć za tydzień na Półmaratonie Warszawskim.
